Ο Όσιος Νικηφόρος, γεννήθηκε περί το 1750 στα Καρδάμυλα της Χίου και το οικογενειακό του όνομα ήταν Γεώργιος.
Σε νεαρή ηλικία αφού σώθηκε από την αρρώστια του λοιμού αφιερώθηκε από τους γονείς του στην Παναγία τη Νεαμονήτισσα, για να Την υπηρετήσει.
Η Αδελφότητα της Νέας Μονής τον έστειλε στα Σχολεία της Χίου. Δασκάλους του είχε τους Γαβριήλ Αστρακάρη, Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη και τον λόγιο και ιεροκήρυκα Ιάκωβο Μαύρο. Στη Νέα Μονή μένει διαρκώς κοντά στον σεβάσμιο Γέροντα Άνθιμο τον Αγιοπατερίτη.
Μετά το τέλος των σπουδών του επανέρχεται στη Μονή, χειροτονείται διάκονος και στη συνέχεια πρεσβύτερος. Διορίζεται Διδάσκαλος στη Σχολή της Χίου επί σχολαρχίας Αθανασίου του Πάριου ως το 1802, οπότε ανέλαβε την Ηγουμενία της Νέας Μονής.
Λόγω της ακαταστασίας στην Ι. Μονή και των ποικίλλων αντιδράσεων των πατέρων, αποχώρησε από αυτή και κατέφυγε στο Ρεστά, στο μονύδριο του Αγίου Γεωργίου, όπου μόναζε και ο ιεροδιδάσκαλος Ιωσήφ από τα Άγραφα.
Υπό την επίδραση του αγίου Μακαρίου, που βρισκόταν στα τελευταία έτη της ζωής του, και με τον οποίο ήταν πάντοτε σε συχνότατη επικοινωνία, και του μεγάλου διδασκάλου Αθανασίου Παρίου, που από το 1812 αποσύρθηκε στα Ρεστά, και μαζί με τους μοναχούς Ιωσήφ και Νείλο τον Καλόγνωμο, ο ιερομόναχος Νικηφόρος, εγκαταβιώνει στην Μονή των Ρεστών. Από τα Ρεστά διήλθαν και έλαβαν ενίσχυση στην πίστη τους οι νεομάρτυρες, Δημήτριος ο Πελοποννήσιος, Μάρκος ο νέος και Αγγελής ο Αργείος.
Είκοσι χρόνια σκληρών ασκητικών αγώνων στη Μονή των Ρεστών, που συνδυάζεται με ακαταπόνητη εργασία, καθώς ο όσιος φυτεύει πλήθος δέντρων, που και σήμερα ακόμη χαρίζουν τη σκιά και την ομορφιά τους στους προσκυνητές. Διανέμει αφθόνως δενδρύλια ως ευλογία και παρακινεί τους χωρικούς να φυτεύουν δέντρα.
Συνέγραψε πολλά ψυχωφελή βιβλία, όπως την Ακολουθία των Αγίων Πατέρων Νικήτα, Ιωάννου και Ιωσήφ και την Ιστορία της Νέας Μονής. Το 1819 εξέδωσε στην Βενετία το Νέον Λειμωνάριον με βίους Νεομαρτύρων, έργο συλλογικό αφού την αρχική ύλη συνέλεξαν ο Αρχιεπ. Κορίνθου Μακάριος και ο Μέγας Διδάσκαλος Αθανάσιος ο Πάριος. Ο ιερός Νικηφόρος συνέθεσε Χαιρετισμούς και Ύμνους και Ιδιόμελα και Ασματικές Ακολουθίες.
Πολλά θαύματα εν ζωή και μετά την κοίμησή του έκαμε ο άγιος, ορισμένα από αυτά έχουν καταγραφεί στο Συναξάρι του.
Ο ιερός Νικηφόρος εκοιμήθη οσιακά το 1821 στη Χώρα μετά από ολιγοήμερη ασθένεια. Το λείψανό του μεταφέρθηκε και ετάφη στα Ρεστά.
Τα λείψανά του ανευρέθησαν το 1845.
Ο βίος και η ακολουθία του γράφτηκαν το 1907, όταν για πρώτη φορά εορτάστηκε επίσημα ο Άγιος. Η μνήμη του τιμάται την 1η Μαΐου.
Απολυτίκιον. Ήχος δ΄
Αστήρ φαεινότατος της Εκκλησίας Χριστού,
λιμών δαψιλέστατος της αληθείας αυτού
και σάλπιγξ μελίρρυτος,
δέδειξαι Νικηφόρε, ουρανόθεν τοις θείοις,
νάμασι καθηδύνων των πιστών τας καρδίας.
Δι' ο πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ,
σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Έτερον Απολυτίκιον. Ήχος δ΄.
Καρδαμύλων το κλέος και Ρεστών τον Διδάσκαλον
της Νέας Μονής τε Ιερόν Καθηγούμενον
Νικηφόρον υμνήσομεν πιστοί
ως νίκην εργασαμένην λαμπρώς
κατά δαιμόνων τοις θαύμασι και Αγγέλους
κατεφραίνοντες και Οσίων τα Τάγματα.
Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστόν
Δόξα τω σε αναδείξαντι Μακαρίου του Κορίνθου μιμητήν
μεθ' ου εν Χίω συμψύχως εβίωσας.
Βιβλιογραφία: "Βίος του οσίου Νικηφόρου του Χίου" στο "Νέον Χιακόν Λειμωνάριον", Χίος 1992 και Πόπης Χακιά-Στεφάνου, "Οι Άγιοι της Χίου", Αθήναι 1994
Πηγή: Σύνδεσμος Κληρικών Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου