ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 34
Κυριακή ΙΔ΄ Ἐπιστολῶν
29 Σεπτεμβρίου 2013
(Β΄Κορ. α΄ , 21 – β΄ 4)
Σέ πάρα πολλούς ἀνθρώπους, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὑπάρχει τό πάθος τῆς καχυποψίας. Καχυποψία εἶναι ἡ κατάσταση ἐκείνη πού ὑποψιάζεται κάποιος ἕνα κακό ἀξιολογώντας διάφορα γεγονότα. Ἐπίσης, καχυποψία εἶναι ἡ ὑποκειμενική ἐκτίμηση διαφόρων καταστάσεων μετά ἀπό διεργασία πολλῶν συλλογισμῶν μας, πού δέν εἶναι πάντοτε καί ὀρθοί. Μερικές φορές ταυτίζεται ἡ καχυποψία μέ τήν ὑπόνοια.
Πολλές φορές ἡ καχυποψία τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι μόνο γιά κακά, ἀλλά καί γιά καλά πράγματα. Ὅταν ἐμφανίσθηκε ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὑπῆρχε ἡ καχυποψία καί ἡ ὑπόνοια μήπως αὐτός εἶναι ὁ Χριστός. Οἱ Ἰουδαῖοι ἀπέστειλαν σ’αὐτόν ἱερεῖς καί λευίτες, γιά νά τόν ἐρωτήσουν «σύ τίς εἶ;» (Ἰω. 1, 19). Στό σημεῖο αὐτό ὁ ἱερός Χρυσόστομος μᾶς λέγει πώς οἱ ἐπίσημοι Ἰουδαῖοι, ἐπειδή ἦταν πολυπράγμονες, βάσκανοι καί περίεργοι, γι’αὐτό καί διακατέχονταν ἀπό τό πάθος τῆς καχυποψίας. Ὁ Ζιγαβηνός γράφει πώς «ὡς ἀγνοοῦντες» ἐρωτοῦν, ἐνῶ ἐγνώριζαν τά πάντα. Ὁ Πρόδρομος, ὅμως, μέ τήν ἀπάντησή του ἀναιρεῖ τήν πονηρή γνώμη τους. Ὁ καχύποπτος πολλές φορές κάνει τόν ἀνήξερο, πώς δέν ξέρει τίποτε, μέχρις ὅτου ἐκμαιεύσει αὐτά πού θέλει.
Ὁ διάβολος ἦταν καχύποπτος ἀπέναντι στόν Χριστό. Ἀγνοοῦσε τήν πραγματική ὑπόσταση τοῦ Χριστοῦ. Δέν μποροῦσε νά καταλάβει τί ἀκριβῶς εἶναι τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου. Ἄνθρωπος ἤ Θεός; Τόν ἔτρωγε ἡ καχυποψία μήπως εἶναι Θεός. Οἱ πειρασμοί ἦταν δοκιμαστικές τομές γιά νά ἐρευνηθεῖ τό ἔδαφος τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ Τόν πείραξε σαράντα ἡμέρες, νικημένος ἔφυγε «καί συντελέσας πάντα πειρασμόν ὁ διάβολος ἀπέστη ἀπ’αὐτοῦ ἄχρι καιροῦ» (Λουκ. 4, 13).
Ἡ καχυποψία εἶναι σέ πολλά πράγματα τοῦ παρόντος κόσμου. Π. χ. ἕνας ἔχει πολλά χρήματα καί ἐξ αἰτίας τοῦ πλούτου «πάντας δ’ ὑποψίας ἔχει», γράφει ὁ Μ. Βασίλειος. Ἀκόμη καί τά παιδιά του ὅταν μεγαλώσουν, τά βλέπει σάν ὑπόπτους, γιά νά τόν κληρονομήσουν. Συχνά λέγει πώς ὅσοι τόν πλησιάζουν, τόν πλησιάζουν γιά τά χρήματα. Ὑποπτεύεται τά πάντα.
Ἄς δοῦμε πάνω σ’αὐτά τή γνώμη τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου «...λαγωοῦ βίου ζῶν ὁ τοιοῦτος, καί τάς σκιάς ὑποπτεύων, καί πάντας τρέμων καί δεδοικώς». Ὁ καχύποπτος δέν ἔχει ἐπάνω του τήν ἀρετή τῆς ἁπλότητος. Ζεῖ σάν τόν λαγό, πού ὑποπτεύει καί τίς σκιές ἀκόμη καί ὅλους τούς τρέμει καί τούς φοβᾶται. Χρησιμοποιεῖ τό ψέμμα γιά νά ἐπιτύχει τοῦ σκοποῦ του. Ἐάν ζεῖ διπλή ζωή, τότε αὐτό τόν κάνει πιό πολύ καχύποπτο. Ὑποψιάζεται τά πάντα. Μπορεῖ νά δημιουργήσει φασαρίες γιά τό τίποτε καί νά κατηγορεῖ ἄδικα τούς ἀνθρώπους πώς τάχα εἴπανε γι’αὐτόν λόγια ἤ κάνανε κάτι εἰς βάρος του.
Ἡ καχυποψία μπορεῖ νά βασανίζει ἀνθρώπους καί γιά τά προσωπικά τους ἀκόμη ζητήματα. Ἡ καχυποψία μπορεῖ νά διαλύσει οἰκογένειες καί φιλίες, νά κάνει νά ψυχρανθοῦν φίλοι, νά δημιουργήσει ἄγχος, φοβίες πού εἶναι δυσθεράπευτες, νά ἀλλοιώσει τήν ἀλήθεια, νά καταδικάσει ἀθώους, νά κάνει τόν λογισμό μας νά πλανηθεῖ καί πολλά ἄλλα. Ὁ ἁπλός καί ἄδολος χριστιανός, πού ζεῖ καί βιώνει τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δύσκολα προσβάλλεται ἀπό τή νόσο αὐτή. Εἶναι προσιτός στούς ἄλλους καί πάντα γίνεται πιό πιστευτός. Ὅ,τι λέγει εἶναι ἀλήθεια καί δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τήν ψευδολογία. Ἄς ἀποφύγουμε, λοιπόν, τήν καχυποψία καί ἄς ζήσουμε τήν ἁπλότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. ΑΜΗΝ!
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου